Tajemnicza Kraina – bajka pisana wierszem

Pisze dla dzieci od 4 lat. Wszystko zaczęło się pięknym podsumowaniem 3 lat w szkole syna autorki. Pani Ewa napisała wspomnienia dla wychowawczyni z I, II i III klasy – właśnie wierszem. Następnie pisała wierszyki do szkolnej gazetki. Przez 2 lata miała swoją stronę internetową. Zamiłowanie autorki do pisania książek było tak silne, że na początku 2015 roku postanowiła, że wyda swoją książkę.

Pisanie dla dzieci sprawia autorce ogromnie dużo przyjemności. Snucie opowieści wierszem, szukanie rymów, wplatanie emocji, optymizmu, dobrych intencji jest wspaniałym sposobem na oderwanie od codzienności. 

Pisze na „starą nutę”, bo tak w jej duszy gra melodia słów, która w efekcie tworzy tradycyjną, lekką, przyjemną opowieść.

Tak to właśnie zaczyna się opowieść o Janku – biednym chłopcu, który stracił rodziców. Wyruszając w podróż spotkał po drodze starca, który to zaprowadził go do pewnej krainy i przedstawił swojej żonie. Na miejscu młodzieniec poznał ich smutną historię o tym, jak to Jagna – ich ukochana córka zaginęła dawno temu. Chłopak nie zastanawiając się postanowił ją odnaleźć i wyruszył w podróż. Czy uda mu się ten wyczyn? Czy znajdzie dziewczynę? Zdradzę jedynie tyle, że bajka ma wesołe zakończenie i znajdziemy w niej pewien morał … oczywiście związany ze spełnianiem swoich marzeń.

Jak wspomniałam wcześniej autorka pisze na „starą nutę”, co z jednej strony dodaje bajce uroku, jednak z drugiej sprawia, że mniejsze dzieci nie zawsze wiedzą, co dane słowo oznacza. Mimo wszystko sądzę, że można to uznać za zaletę tej lektury, gdyż w przystępny sposób możemy wytłumaczyć dziecku co pewne słowa znaczą, a tym samym znacznie poszerzyć jego słownictwo, tym bardziej, iż „trudnych” słów jest tutaj niewiele.

Całą bajkę, która została napisana wierszem czyta się szybko i przyjemnie. Wszystko ładnie do siebie pasuje, a słowa się rymują. Lubię takie wiersze, gdzie ostatnie słowo wersu rymuje się z ostatnim słowem wersu następnego. Sprawia to, że lektura jest przyjemna dla ucha, zarówno dziecka, jak i rodzica.

W książce znajdziemy też śliczne ilustracje, dzięki którym pozycja ta staje się jeszcze wartościowsza i ciekawsza w oczach dziecka. Ilustracje Małgorzaty Remus, które są kolorowe i dodają lekturze uroku, a także cieszą oko. Według mnie styl ilustracji został idealnie dobrany i świetnie współgra z bajką pisaną wierszem „na starą nutę”.

Kingusi książka bardzo się podobała, a jakie bajki wolą Wasze dzieci? Pisane wierszem, czy też zwykłe opowiadanie jest dla nich bardziej interesujące … a może nie ma to znaczenia?